Po bardzo gorącym okresie ostatniego miesiąca i totalnym braku czasu, przyszedł czas na nowy, mogący budzić kontrowersje, niechęć do autora itp. post 🙂

Język angielski. Jakże świetnie znany. Z CV wynika, że przynajmniej 70% developerów zna ten język w stopniu zaawansowanym (jakże dumnie to brzmi!), 20% średnio – zaawansowanym, 5% podstawowym, a kolejne 5% nie zna wcale. Niestety, w praktyce okazuje się, że większość z nas zna ten język jednak w stopniu średnio – zaawansowanym, albo podstawowym sypiąc takimi znanymi kwiatkami jak „liquid” English czy „Thank you from the mountain” lub mniej znanymi, gdy w przypadku przesyłki (ang. shipment), informujemy szefa o tym, że przesyłka płynie statkiem. Niektórzy pracodawcy stosują testy z danego języka dla pracowników, zaraz po przyjęciu do pracy (nawet, jeśli dobrze wypadli na rozmowie). Z doświadczenia wiem, że na 100 pkt. możliwych do zdobycia, średni wynik oscyluje wokół 50 – 60%.

Dla przykładu:

Składamy CV, dzwoni rekruter (R) i nagle zadaje nam (M) pytanie po angielsku, dajmy na to:

(R) – Your experience encompasses a variety of IT projects. Can you tell something about these?

(M) – Yes. I work/worked/works in a/the/an company…and I did/done/do a lot of projects. I participate/participated/participates (o! trudne słowo) in C# application/applications (no, nieźle) created in MVC…yyyy…jak się nazywa to słowo, wypadło mi…a! architect…architecture!

Być może jest to bardzo bolesny przykład, ale niestety część z nas, przy takim pytaniu już leży.

Nie jest to problem, gdy będziemy głównie programować, czytać dokumentację czy ją pisać – tu zawsze jest czas na to, żeby otworzyć słownik, zastanowić się nad poprawnym słowem/gramatyką.

Problem pojawia się w momencie, gdy w naszym CV wpisaliśmy „zaawansowaną” znajomość j. angielskiego i nagle wymagany jest od nas bezpośredni kontakt z klientem (przez telefon lub face to face) – kolega wybaczy, klient nie bardzo – jak tu teraz, kurde, rozmawiać płynnie tak, żeby się nie ośmieszyć?  Pal licho, jeśli nie mówi poprawnie gramatycznie – w dzisiejszych czasach ludzie żyjący w anglojęzycznych krajach też nie mówią poprawnie, co więcej Polacy po polsku też nie potrafią się prawidłowo wyrażać – ale co zrobić, gdy sypniemy jakimś kwiatkiem, obrażając przy tym klienta?

Kolejny ważny aspekt to dodatkowe języki – tu najczęściej wpisujemy niemiecki/francuski/hiszpański/rosyjski – biegłość na poziomie „podstawowym”. Biegłość na tym poziomie oznacza to, że potrafię kupić bilet/zamówić jedzenie w restauracji/zapytać o godzinę/drogę itp. Nie oznacza natomiast tego, że w podstawówce/gimnazjum/liceum mieliśmy dany język w szkole i potrafimy powiedzieć np. „Ich weiss nicht” czy „Parlez-vous anglais?”

Mój apel jest prosty – piszmy prawdę na temat języka w naszych CV. Nie koloryzujmy, ponieważ lepiej, jeżeli potencjalny pracodawca od razu wie, że przydałby nam się trening w postaci dodatkowych lekcji języka przed/po pracy, niż to, że jakimś cudem się prześlizgniemy przez rozmowę bez konwersacji w danym języku, a potem się okaże, że to co napisaliśmy nie jest prawdą.